Belli tarihi periyotlara ayrılan jenerasyonların her birinin farklı özellikleri, farklı bedel ve davranış biçimleri var. Her yeni jenerasyon, bir evvelki nesle daha ‘duyarsız’ geliyor. Yaşanılan periyodun politik, ekonomik ve kültürel olaylarından etkilenen jenerasyonların hayata bakış açısı da farklılaşıyor.
Kuşaklar ortasındaki fark en çok da Z neslinin iş hayatına atılmasıyla ortaya çıkmaya başladı.
Gelin, Z jenerasyonunun evvelki nesilleri şaşırtan patron isteklerine bakalım.
Z jenerasyonunun iş hayatına atılmasıyla her şey değişti.
Y jenerasyonu, bugüne kadar iş hayatında ekseriyetle kendi jenerasyonuyla muhattap oluyordu. Haliyle de her şey düzgün yahut makûs, tıkırında ilerliyordu. Ama kimi kaynaklara nazaran 1995, kimi kaynaklara nazaran 1998 yılından sonra doğan Z jenerasyonu artık iş hayatına atılmaya başlayınca istikrarlar değişti.
Yaşadığı ekonomik şartların, politik ve kültürel olayların şekillendirdiği Z jenerasyonu iş hayatına girince daha farklı talepleri oldu. Öncelikle pandeminin akabinde aslında artışta olan ‘evden çalışma’ modeli, Z nesli için neredeyse olmazsa olmaz. Fiziki güç gerektirmeyen, çoklukla bilgisayar başından yapılan iş modelleri için Z jenerasyonu iş yerine gitmeyi bir mecburilik olarak görmüyor.
Z nesli, iş yerine gitmesi gerekirse patrondan bu mevzuda farklı taleplerde bulunuyor. Sonuçta konutun konforunu sağlamak ve verimliliği artırmak için birtakım adımlar atmak gerekiyor, değil mi?
ABD’de yapılan bir araştırma, Z neslinin isteklerini ortaya çıkardı.
Araştırmaya nazaran 28 yaş altı her 6 şahıstan 1’i ofiste çalışma koşulu olarak ahenge alanı olmasını bekliyor. Genç çalışanların yüzde 33’ü fiyatsız yemek yahut atıştırmalık bekliyor, yüzde 20’si ise oyun alanları talep ediyor. Ülkemizde yapılan röportajlarda da 80-100 bin TL maaş ve haftada 4 gün mesai istendiği görülüyor.
Habertürk’ün haberine ayrıntılı bir formda bakalım;
Peki gelen yorumlar nasıl?
👇🏻
👇🏻
👇🏻
👇🏻
👇🏻
👇🏻
👇🏻
👇🏻
👇🏻
👇🏻
👇🏻
👇🏻
👇🏻
Sizin bu mevzudaki görüşünüz nedir?
